Zuster Josephine

In 1954 arriveert zuster Josephine in Borne. Met haar medezusters geeft ze onderwijs. Ook is ze betrokken bij het kerkelijke leven, ze richt jongerenkoor Inpajoko op. Later wijdt ze zich aan de zorg voor vluchtelingen. In 2022 zegt ze: ‘Echt gelukkig ben je pas als je anderen gelukkig maakt.’

Meer over Josephine

Zuster Josephine (Josephine van Amersfoort), de laatste van de meer dan twintig Zusters van Liefde die ooit in het klooster in Borne woonden, heeft al twintig jaar haar thuis in Hertme. Na de verkoop van het klooster in 2000 verhuisde ze met drie medezusters naar de oude pastorie van Hertme, maar inmiddels woont ze alleen. Haar langdurige aanwezigheid in Twente — bijna zeventig van haar 92 jaren—is een belangrijk aspect van haar leven, en ze heeft het bestuur van haar orde in Schijndel weten te overtuigen dat ze daar mag blijven.

In haar woning, gelegen tussen een kerk en een openluchttheater, ervaart ze een harmonie tussen leven en dood. De pastorie, met zijn geschiedenis die teruggaat tot 1836, weerspiegelt haar persoonlijke verhaal.

De keuze om zuster te worden werd mede beïnvloed door haar tweelingzus, die haar inspireren om een leven gewijd aan anderen te leiden. Ze kwam in 1955 naar Twente, waar ze actief was in onderwijs en zorg. Sinds 2002 leidt ze een stichting die vluchtelingen helpt, en ze is trots op de impact die ze heeft gehad.

Zuster Josephine beschrijft haar leven als een roeping en vindt geluk in het helpen van anderen. Ondanks dat ze nu alleen is, geniet ze van de dagelijkse bezoeken en blijft ze actief in de gemeenschap. Haar geloof en de overtuiging dat helpen een essentiële plicht is, vormen de kern van haar bestaan.

Meer informatie over Zuster Josephine

• Lees het laatste artikel over noodopvang in de Tubantia
• Lees het artikel oover haar leven op Tubantia
• Bekijk hier de video van De Drijfveer waar Zuster Josephone te gast is via Borne Boeit.